O mechanice i inżynierii komunistycznego zarządzania uczelnią

Angielska wersja tekstu: On mechanics and engineering of Communist academic management.

25 września 1963 komunistyczna gazeta Trybuna Ludu opublikowała listę nowo mianowanych profesorów uniwersyteckich. Decyzja była podpisana przez członków Rady Państwa, ciała kolektywnego odgrywającego rolę prezydenta państwa.

Nominaci byli promowani z odpowiedniego niższego szczebla hierarchii akademickiej. Od tej reguły było jedno odstępstwo.

Teobald Olejnik z Politechniki Poznańskiej był magistrem inżynierem. Jego nominacja na profesora nadzwyczajnego została dokonana z pominięciem szczebli pośrednich.

To skrajnie uprzywilejowane traktowanie ze strony władz komunistycznych musiało być nagrodą za szczególnie lojalną postawę i cenne usługi oddane władzom. Spróbowałem poszukać informacji na jego temat. Urodził się w 1906 i zmarł w 1990. W chwili nominacji miał 57 lat.

Jednostronicowy dokument Wydziału Inżynierii i Zarządzania Politechniki Poznańskiej z 2015 napisany w języku angielskim i przeznaczony dla czytelnika zagranicznego rzuca nieco światła na osobę awansowanego.

Jedną z utworzonych wórczas katedr była Katedra Ekonomii i Planowania Przedsiębiorstw Przemysłowych, utworzona przez Prof. Teobalda Olejnika, który kierował także Instytutem Organizacji i Zarządzania, założonym w 1970.

W języku komunistycznym zwrot “utworzona przez” ma znaczenie odmienne od normalnie przyjętego. Oznacza raczej osobę desygnowaną do odgrywania roli inicjatora.

Z krótkiej noty biograficznej dowiadujemy się, że Teobald Olejnik otrzymał doktorat honorowy Politechniki Poznańskiej. Został w niej określony także jako “działacz społeczny”, co można odczytać jako wskazanie ma służbę dyktaturze komunistycznej. Okazało się także, że natychmiast po nominacji profesorskiej w 1963 otrzymał stanowisko prorektora do spraw nauczania, na którym znajdował się do roku 1972. Tak dokładna zbieżność w czasie nominacji profesorskiej i awansu na prorektora jest bardzo mocną oznaką komunistycznego przywileju.

Notka z 2015 nie porusza tematu turbo-nominacji Olejnika i braku doktoratu. Przeciętny czytelnik może nie zdawać sobie sprawy z rozmiarów dyktatorskiej mechaniki i inżynierii, które stały za karierą i honorami akademickimi Olejnika.

Próba dotarcia do jego publikacji naukowych za pomocą bazy danych Scopus okazała się bezskuteczna.