LS Borkowski
Komunikat 25, Polska, 8 lipca 2015
Trzy pokolenia prześladowań z powodów politycznych. Działania ludobójcze w Europie Środkowej i Wschodniej
Informujemy o łamaniu praw człowieka, praw konstytucyjnych i prześladowaniu członków naszej rodziny z powodów politycznych. Nasze wieloletnie starania o wyjaśnienie i naprawienie nieprawidłowości, a także pisma z pytaniami i prośbami o wyjaśnienie spotykały się z głuchym milczeniem lub z zaostrzeniem represji i poniżającym traktowaniem. Łamanie prawa odbywa się od wielu lat. Ma charakter uporczywy i trwały. Po dokonaniu starannej analizy w oparciu o dziesiątki lat obserwacji i interakcji w różnych środowiskach, w różnych instytucjach, a także w oparciu o literaturę fachową z różnych dziedzin nauk humanistycznych i społecznych stwierdzamy, że to, co jest starannie przemilczane w życiu publicznym, jest rzeczą oczywistą.
Działania prześladowcze trwają nieprzerwanie od pokolenia dziadków, od drugiej wojny światowej. Związek Radziecki skonfiskował gospodarstwo dziadków ze strony mamy LSB, Ireny Borkowskiej, z domu Ostrowskiej, w miejscowości Gienuża koło Buczan w powiecie brasławskim, a niemal całą rodzinę, siedem osób, uwięził w obozach koncentracyjnych za wsparcie udzielane partyzantom polskiego ruchu oporu pod okupacją niemiecką i pod okupacją sowiecką. Irena Borkowska była więziona od 1949 do 1956. Wobec Ireny i członków jej rodziny stosowano tortury psychologiczne i fizyczne.
Dziadkom ze strony ojca LSB, Bolesława Borkowskiego, ZSRR skonfiskował gospodarstwo we wsi Krejwańce w powiecie oszmiańskim. Bolesław odmówił służby w wojsku komunistycznym pod kontrolą radziecką w styczniu 1945, razem z kilkudziesięcioma innymi Polakami wcielonymi do wojska komunistycznego, w sprzeciwie przeciwko ludobójstwu dokonywanemu przez ZSRR na obywatelach polskich, w tym na członkach polskiego ruchu oporu. Nie chciał składać przysięgi wierności komunistycznym mordercom. Wziął udział w walce przeciwko oddziałom NKVD. Był więźniem politycznym w komunistycznych obozach koncentracyjnych od 1945 do 1956.
Po wyjściu z obozu rodzice LSB byli nadal represjonowani i inwigilowani przez tajne służby komunistyczne, zarówno w pracy, jak i w życiu prywatnym. Działaniami tymi objęto również LSB. Po jego powrocie z USA po zakończeniu studiów doktoranckich w 1995 kontynuowane są do dziś.
W 1997 LSB zawarł związek małżeński z Małgorzatą Głuchowską. Od tamtej pory również MG jest celem represji politycznych.
W 1999 wizytator CEA regionu lubuskiego zablokowała awans MG na stanowisko kierownika sekcji pianistycznej w PSM I i II st. w Zielonej Górze, niesłusznie podważając jej kwalifikacje zawodowe.
We wrześniu 2011 rozpoczęto intensywną kampanię mającą doprowadzić MG do śmierci społecznej. Wzięli w niej udział m. in. przedstawiciele Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz prokuratury.
W roku szkolnym 2011/2012 zorganizowano serię jednoczesnych prowokacji przeciwko LSB, MG w miejscach pracy, a przeciwko ich córce w szkole podstawowej, do której uczęszczała.
8 marca 2012 MG została usunięta ze stanowiska kierownika sekcji bez uzasadnienia. Od tamtej chwili do dziś pozbawiono ją także części należnego wynagrodzenia oraz nagród, które ewidentnie się jej należały.
LSB został pozbawiony nagrody rektorskiej w 2012, która mu się w oczywisty sposób należała za odkrycia, jakich dokonał w swojej pracy naukowej. Nagrodę rektorską za 2010 (przyznawaną w 2011) obniżono do III stopnia, choć ewidentnie ranga dokonań była znacznie wyższa.
Wielokrotnie fałszowano dokumenty dotyczące LSB na Uniwersytecie w Poznaniu i w innych miejscach. Władze uniwersytetu, wydziału i współpracownicy łamali prawo. Starali się, jak tylko mogli, blokować jego rozwój zawodowy i zmusić go do odejścia z Wydziału Fizyki UAM. Dokonywano prób kradzieży własności intelektualnej LSB.
Fałszowano dokumenty PSM w Zielonej Górze, zarówno dotyczące MG, jak i związane z funkcjonowaniem szkoły.
Istnieją istotne podstawy, by sądzić, że nasza córka jest nieprawidłowo traktowana w gimnazjum również z powodów politycznych.
W ciągu ostatnich kilku lat wielokrotnie nieznane nam osoby wchodziły do naszego mieszkania podczas naszej nieobecności. Aranżowano sytuacje mające na celu wytworzenie poczucie zagrożenia.
Działania przeciwko LSB i MG były prowadzone także poza granicami Polski.
Działania mające na celu wszechstronną destabilizację, a w konsekwencji rozbicie psychiczne skutkujące silnymi objawami PTSD, śmiercią mentalną i społeczną prowadzone są według schematów wytworzonych w czasie dyktatury komunistycznej, a kontynuowanych i adaptowanych do nowych warunków po roku 1990. Atak dotyczy zarówno sfery życia zawodowego, jak i prywatnego, także rodzinnego. Polega na ciągłym dostarczaniu przeżyć traumatycznych o różnym nasileniu, aby zniszczyć odporność psychiczną jednostki, odebrać jej radość życia i chęć do podejmowania działań twórczych.
Należy podkreślić ciągłość działań o charakterze ludobójczym od drugiej wojny światowej do dziś. Prześladowania objęły wszystkich, którzy zachowali nieugiętą postawę wobec komunizmu. Komuniści mordowali ich, wyrzucali z pracy, pozbawiali majątku i środków utrzymania. Postanowili też usunąć ich całkowicie z pamięci publicznej. Zarówno obserwacja życia publicznego, jak i nasze doświadczenia rodzinne dowodzą, że mamy do czynienia z decyzją de facto damnatio memoriae. Jest to działanie nieogłoszone publicznie – byłoby bowiem otwartym przyznaniem się do winy – którego celem jest wyrzucenie z pamięci publicznej, sfałszowanie tożsamości i dokumentów dotyczących ofiar prześladowania.
Małgorzata Głuchowska, M.A.
Lech S. Borkowski, Ph.D.
Blogi: Decoding, Klient Nasz Pan